زنان در شاهنامه

شاهنامه در عین اینکه یک اثر سیاسی – تاریخی است، جای بالنسبه زیادی به مناسبات زن و مرد، عروسی ها و عشق بازی ها داده وچندین رمان بزرگ عشقی را نیز در بر گرفته است. منظور از پرداختن به این مسایل چه بوده است؟ مناسبات زن و مرد رااز چه زاویه ای مطرح کرده است؟ متاسفانه تا کنون این سؤال ذهن پژوهشگران را به خود مشغول نکرده و داستان های عشقی شاه نامه بیشتر «گریز» های عاشقانه تلقی شده است که چندان هم به اصل کتاب مربوط نیست. درحالی که همه داستان های شاهنامه با اندیشه اصلی راهنمای آن پیوند ارگانیک دارد و در خدمت آن است. شاهنامه گلچینی از حوادث و روایات پراکنده نیست. و اثری است منسجم و هدفمند. و اگر فردوسی داستانی را در آن وارد کرد ه، میان این داستان ومجموع کتاب رابطه محکمی بر قرار کرده است. حتی داستان «اکوان دیو» که جدا از متن می نماید. به هر صورت به کل کتاب جوش خورده است.   
بدون تردید یکی از هدف های فردوسی جمع آوری داستان های باستانی بوده و لذا بسیاری از قصه ها نوشته وننوشته را بر مبنای کار خود قرار داده است. ولی فردوسی بسیاری از داستان های باستانی را که همانوقت در دسترس داشته نیاورده و از انواع روایت های موجود روایت معینی را بر گزیده و هر داستان را در متن حوادث جا داده و با مجموعه کتاب یک پارچه کرده است. برای انجام همه این کارها باید معیار و منطقی در کار باشد.

جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید