آشنایی با ابزار معماری
معماری نیز همچون دیگر شاخه های علوم و حرف بشری، اهداف و وظایفی را برعهده گرفته است و بدین منظور، از مجموعه ای از علوم، فنون، روشها و ابزار و امکاناتی برای دست یابی به آن بهره می جوید. تا چندی پیش معماران برای تهیه نقشه ها و طرحهای خود از قلم، راپید، کاغذ کالک و نظایر آن استفاده می کردند، ولی امروزه این ابزارها جای خود را به رایانه ها و برنامه های رایانه ای سپرده اند.
در سیستمهای سنتی، طراحان، طرحهای اولیه را در مقیاسهای کوچک (الی) با دست و یا خط کش تهیه می کردند. سپس دسناتورها (نقشه کشها) وظیفه تهیه نقشه های مدادی دقیق و با مقیاس بزرگتر (تا) را برعهده گرفتند. در جریان تهیه نقشه ها، بارها طرح، از سوی طراحان، کنترل، حک و اصلاح می گردید. و سرانجام پس از کنترل نهایی طراح، اقدام به دسن (مرکبی کردن) آن بر روی کالک می نمودند. عموماً جریانات رفت و برگشت بین طراح و نقشه کش در مرحله مدادی، زمان بسیاری را به خود اختصاص می داد. چه بسا که نقشه های مرکبی شده، بار دیگر مورد تجدید نظر قرار می گرفت و نقشه کشها مجبور به تیغ زدن (پاک کردن) قسمتهایی از کالک، و ترسیم مجدد آن می شدند. امروزه، دیگر این شیوه کار به دلیل زمانگیر بودن آن، از دفاتر مهندسی رخت بربسته است همچنین این روشها دیگر نمی تواند روش مناسبی برای ایجاد طرحهای نو، ابتکاری و پیچیده باشد