ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
فرمت فایل: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
به خشک شده برخی ارقام انگور از جمله سلطانی بی دانه (به رنگ روشن) و کورنت (به رنگ تیره) که در معرض نور خورشید یا با استفاده از خشک کنهای صنعتی تهیه می شود، کشمش گفته می شود. کشمش یک محصول مقاوم بوده که بعد از شراب دومین محصول حاصل از انگور می باشد. تاریخ تولید کشمش های آفتابی به بیش از 3000 قبل برمیگردد. تصور می رود که کشف کشمش بطور اتفاقی از خشک شدن انگور بر روی شاخه صورت گرفته باشد.
از ویژگیهای خاص کشمش، اقتصادی بودن تولید آن است زیرا از انرژی خورشید استفاده شده، مواد بسته بندی آن ساده است، محصول خشک شده حجم کمتری داشته و در شرایط انبار معمولی دارای عمر ماندگاری طولانی می باشد. ضمناً تجهیزات لازم برای تهیه کشمش بسیار ساده است. بهتر است قبل از وارد شدن به مبحث روشهای تولید و سورت کشمش، توضیحاتی راجع به ماده اولیه این محصول ارائه شود.
حبه انگور از سه قسمت پوست، گوشت و هسته تشکیل شده است. پوست در حدود 7 تا 12 درصد وزن حبه را تشکیل داده و نقش حفاظتی از میوه را بر عهده دارد. در پوست حبه های انگور مواد رنگی مختلفی وجود دارد. رنگ سبز در ارقام مختلف انگور مربوط به میزان سبزینه ای است که درون پوست میوه می باشد، که در مراحل اولیه رشد میوه زیاد بوده ولی با پیشرفت مراحل رشد از میزان آن کاسته می شود. رنگدانه ها اکثرا" درون پوسته حبه انگور قرار دارد و فقط مقدار کمی از آنها درون گوشت انگور بصورت معلق در داخل یاخته ها دیده می شود. میزان مواد رنگی درون حبه ها بر حسب نوع و رقم انگور، شرایط جوی، دوران رشد و میزان محصول متفاوت می باشد. عوامل محیطی مانند نور، دما، رطوبت و مواد غذایی خاک بر میزان رنگدانه ها اثر دارند.