ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
چکیده
قرآن (وحی منزل بر قلب پبامبر اسلام9)، معجزه بزرگ او است و بر آوردن مثل آن در برخی آیات، تحد (همانندآوری) شده است؛ ولی تاکنون پاسخی بر تحد های قرآن یافت نشده و به نص قرآن، یافت نخواهد شد. در این مقاله، پس از تعریف معجزه، به سیر تاریخی آیات تحد ی، اشاره شده؛ سپس وجوه اعجاز قرآن که شامل اعجاز بیانی، یعنی چینش واژگان، اسلوب خاص قرآن، سازگاری حروف و معانی، تغییر خطاب در قرآن و اعجاز در صوت و آهنگ قرآن، اعجاز در معارف بلند آن، یعنی وسعت معارف و خردمندانه بودن مطالب قرآن، گزارش و تحلیل شده و بیان شده که اعجاز قرآن به همه وجوه آن در کنار یک دیگر است.
مقدمه
بحث اعجاز، از آن جهت ضرورت دارد که دلیلی بر صدق اد عای حقانیت هر پیامبر و مد عی رسالت الاهی است. خواجه نصیرالدین طوسی بر این امر تأکید دارد و می گوید:
راه اطمینان بر راستی هر پیامبری، ارائه معجزه به واسطه آن ها بوده است (حلی، بی تا: 275).
علا مه طباطبایی نیز در این خصوص می فرماید:
اعجاز برای اثبات معارف الاهی نیست؛ بلکه اعجاز هر پیامبری برای اثبات رسالت و تصدیق پیامبری است (طباطبایی، ج 1، ص 6 – 82)؛
بدین جهت، اعجاز هر پیامبری نه برای اثبات وجود خدا، آن چنان که برخی پنداشته اند، و نه برای درستی و کارآمدی معارف خود بوده؛ بلکه در اصل، برای صحت ادعای پیامبری او است.