ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
دسته بندی | فقه و حقوق اسلامی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 209 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 151 |
چکیده
در طبیعت آفرینش انسان ، جامعهای متحد و متفق که امت واحدهای را تشکیل میدادند پدیدار شد در این اجتماع بدوی بشراختلاف درامور دنیوی وتضاد دراندیشه وعقاید وجود نداشت. لیک با گسترش تدریجی جامعه انسانی، تضاد و تعارض بین انسانها در بهرهبرداری از منابع مادی حیات ایجاد شده در همین مرحله بشر احساس کرد نیازمند مجموعه قواعد و قوانین صحیحی است که بتواند این اختلاف فطری را مرتفع کند و راه سعادت و کمال انسانی را ظاهر سازد. همگام با رشد و تکامل تدریجی اجتماعی و بروز تضاد اجتناب ناپذیر بین مردم با لطف الهی ، انبیاء عظام مامور میشوند به منظور هدایت تشریحی بنی آدم مجموعه حدود ومقررات راهنمای دنیوی و اخروی را در لباس دین بر مردم عرضه نمایند. بدین ترتیب تشریع وقانونگذاری مذهبی همراه با اعجاز و نشانههای محکم با رسالت حضرت نوح(ع) آغاز میگردد و متعارف آن حضرت ، پیامآوران وی منطبق با مقتضیات زمان ، مقررات کاملتری را برای بشر به ارمغان میآورند و سرانجام با بعثت خاتمالانبیا شرایع الاسلام ناب محمدی(ص) تبیین ولطف و نعمت الهی به کمال میرسد.
کلمۀ اعسار مصدر باب افعال از ریشۀ «عسر» به معنای فقیر شدن و نیازمندی است. در اصطلاح حقوقی صفت کسی است که تاجر نباشد و به جهت کافی نبودن دارایی و یا دسترسی نداشتن به آن قدرت دادن بدهیهای خود یا هزینههای دادرسی را نداشته باشد. در فقه واژۀ اعسار، افلاس استفاده میشود. از واژۀ اعسار در قوانین موضوعه و محاکم قضایی استفاده میشود. بعد از تصویب قانون اعسار طبق مادۀ 39:«از تاریخ اجراء این قانون دیگر دعوایی به عنوان دعوی افلاس، پذیرفته نخواهد شد.»