بررسی اهانت به مقدسات اسلام در حقوق کیفری ایران

کار تحقیقی

رشته حقوق

چکیده:

اهانت به مقدسات اسلام، یکی از عناوین مجرمانه است که درماده513 قانون مجازات اسلامی به عنوان یک جرم عمومی پیش بینی شده است ومی توان آن را جزء جرایم دینی ومذهبی دانست زیرادرفصل بیان شده که عموما چهره دینی جرم مورد توجه بوده است (فصل دوم از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی) امروزه پرونده های کیفری فراوانی دردادگاه های انقلاب ومراجع قضائی، به خصوص دادگاه هایی که به جرایم سیاسی ومطبوعاتی وجرایم ارتکابی روحانیو ن رسیدگی می کنند مطرح می گردند که متهمان آنها با همین عنوان مجرمانه تحت تعقیب قرارمی گیرند اما ابهامات زیادی که درخصوص احکام این جرم وجودداردکار را بر دادرسان دشوارد نموده ونیاز جدی به تحقیق پیرامون جوانب مختلف آن را مبرهن می سازد دراین مقاله سعی شده است با تکیه بر روایات ونوشته های فقهی، جوانب مختلف جرم اهانت به مقدسات اسلام مورد تحقیق وبررسی قرارگیرد. مسائلی مانند اینکه آیا مقدسات اسلام شامل مقدسات مذاهب مختلف اسلامی است یا اختصاص به مقدسات مذهب شیعه دارد یا فقط به مقدساتی اطلاق می شود که همه مسلمانان آنها را مقدس می دانند؟ رابطه جرم اهانت به مقدسات اسلام وجرایمی همچون سب ودشنام به پیامبر وائمه معصومین وارتداد چیست؟ آیا جهل به قانون وشبهات موضوعیه تاثیری درمسئولیت کیفری دارد یا خیر؟ ودراین زمینه از وضعیت قوانین ومقررات موضوعه نیز غافل نخواهیم ماند.

واژگان کلیدی: اهانت، مقدسات اسلام، ارتداد، سب النبی، اهانت از طریق مطبوعات، مقدسات کفار، مقدسات اهل سنت، مقدسات مذهب شیعه، دشنام به ائمه معصومین، اهانت از روی شبهه.   

مقدمه:

اهانت یک عنوان مجرمانه کلی است که درماده 608 قانون مجازات اسلامنی پیش بینی شده است ومصادیق فراوانی دارد. اما برخی از مصادیق اهانت به دلیل اهمیتی که دارند به صورت جداگانه یا با عنوان مجرمانه خاصی درقانون پیش بینی شده است مانند جرم قذف که جزءجرایم حدی است (ماده 139 قانون مجازات اسلامی) اهانت به مقدسات اسلام یا انبیاء عظام یا ائمه طاهرین یا حضرت صدیقه طاهره (ماده 513 قانون مجازات اسلامی)، اهانت به بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران ومقام معظم رهبری (ماده 514 قانون مجازات اسلامی)، اهانت به رئیس کشور خارجی یا نماینده سیاسی آن (ماده 517 قانون مجازات اسلامی)، اهانت به روسای سه قوه و کارمندان دولت (ماده 609)؛ اهانت به اطلاق یا زنان دراماکن عمومی یا معابر (ماده 619 قانون مجازات اسلامی)؛ افتراء (ماده 697 قانون مجازات اسلامی)؛ نشر اکاذیب (ماده 698 قانون مجازات اسلامی)؛ وهجو (ماده 700 قانون مجازات اسلامی)؛ برقراری مقررات خاص برای این اهانت ها، به جهت شخصیت مجنی علیه یا موضوع اهانت یا الفاظ به کار گرفته شده می باشد. بنابراین جز درمواردفوق، جرم اهانت به عنوان یک اهانت ساده تلقی شده که مجازات آن درماده 608 قانون مجازات اسلامی پیش بینی شده است: ((توهین به افراد از قبیل فحاشی واستعمال الفاظ رکیک چنانچه موجب حد قذف نباشد به مجازات شلاق تا 74 ضربه ویا پنجاه هزار تایک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود)) البته استثناءشدن جرم قذف دراین ماده توجیه مناسبی نداردزیرا تنها عنوان قذف نیست که از عموم این ماده مستثنی می باشد بلکه همه عنوان ها یی که دربالا مورد اشاره قرارگرفت، جزء مستثنیات هستند واز شمول ماده 607 خارج می باشند.

جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید